İstanbul Büyükşehir Belediye (İBB) Başkanı Ekrem İmamoğlu, Britanya'nın önde gelen dergilerinden The Economist için 31 Mart yerel seçim sonuçlarını değerlendirdiği bir yazı kaleme aldı.
İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu, 31 Mart yerel seçimlerinde partisi CHP'nin AKP'ye karşı kazandığı zaferi The Economist dergisine yazdı. "Türkiye'nin demokrasiye olan inancının yenilenmesi üzerine" başlıklı yazısında "Türkiye'nin artık seçeneksiz olmadığını" yazan İmamoğlu, 31 Mart yerel seçimlerini "Bu zafer, gerçek demokratik gücün halkın elinde olduğunu gösterdi. Bu, 'İstanbul Modeli' olarak adlandırdığımız yeni bir belediye yönetimi biçimine yönelik bir güven oylamasıydı" şeklinde nitelendirdi.
İmamoğlu ayrıca CHP'nin, "AKP'nin en güçlü alternatifi olarak ortaya çıktığına" işaret ederken "Önümüzdeki beş yıl boyunca Türkiye nüfusunun yüzde 70'inden fazlasını ve ekonomisinin neredeyse yüzde 80'ini oluşturan belediyeleri sosyal demokrat belediye başkanları yönetecek" hatırlatmasında bulundu.
T24'ün aktardığına göre, Ekrem İmamoğlu'nun, The Economist'te yayımlanan yazısının tamamı şöyle:
"31 Mart'ta yapılan yerel seçimlerin sonuçları Türkiye tarihinde bir dönüm noktasıdır. Seçmenler tarafından yerel iktidarın büyük bir kısmının siyasi muhalefete emanet edilmesiyle birlikte Türkiye artık seçeneksiz değildir; yörüngesi yeniden demokrasiye doğru sağlam bir şekilde belirlenmiştir.
Özellikle devlet kaynaklarının iktidar partisi ve adaylarına tahsisi ve medyanın hükûmet kontrolünde olması gibi haksız rekabet koşullarına rağmen, benim de üyesi olduğum muhalefetteki Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) seçimden zaferle çıktı. İstanbul'da hükümet yetkilileri ve Cumhurbaşkanı, belediye başkanlığı seçimlerinde rakibimi desteklemek için aktif bir kampanya yürüttü. Geçen yılki seçimlerde CHP ile ittifak yapan diğer muhalefet partilerinin koalisyonumuzu terk ederek kendi adaylarını çıkarmalarına rağmen kazandık.
Bu zafer, gerçek demokratik gücün halkın elinde olduğunu gösterdi. Bu, 'İstanbul Modeli' olarak adlandırdığımız yeni bir belediye yönetimi biçimine yönelik bir güven oylamasıydı. Bu model eşitliğe, demokratik sürece, sivil katılıma ve yerel düzeyde daha etkin ekonomik ve sosyal kalkınma politikalarına öncelik vermektedir.
Verdikleri mesaj çok açık. Bundan böyle hukukun üstünlüğü ve demokrasi ile yönetilen bir ülke görmek istiyorlar. Bölücü politikaları ve otoriterliği reddediyorlar. Kutuplaşmayla parçalanmış bir Türkiye değil, birleşmiş bir Türkiye hayal ediyorlar. Dahası, bu seçim sonucu derinleşen ekonomik krize karşı bir protestoydu: yükselen enflasyon, artan işsizlik ve hayat pahalılığı.
"HALK, DEĞİŞİM İÇİN GÜÇLÜ BİR ARZU DUYUYOR"
İktidarı 22 yıldır elinde tutan mevcut hükümet, gençler, kadınlar, mavi yakalı işçiler ve emekliler gibi kilit seçmen gruplarının desteğini kaybetti. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ve partisi büyük şehirlerde büyük gerilemeler yaşadı ve destekleri çoğunlukla kırsal alanlarda yoğunlaştı. Buna karşılık, CHP, Orta ve Doğu Anadolu'da benzeri görülmemiş bir destek kazanarak Türkiye genelinde siyasi dinamiklerde bir değişimin sinyalini verdi.
Seçim sonuçları demokratik muhalefete yeni bir enerji aşıladı. Sadece bir yıl önce seçmenler cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Sayın Erdoğan'ı kıl payı desteklemişti. O zamandan beri CHP liderlik değişiklikleri yaptı ve programını kökten yenilemek için bir süreç başlattı. Türkiye halkı bu yön değişikliğinin farkına vardı ve memnuniyetle karşıladı. Halk değişim için güçlü bir arzu duyuyor.
"BU SEÇİM, VATANDAŞLARIN SİYASİ ELİTLERDEN ÇOK DAHA GÜÇLÜ İTTİFAKLAR KURABİLECEĞİNİ GÖSTERDİ"
Bu seçim aynı zamanda vatandaşların siyasi elitlerden çok daha güçlü ittifaklar kurabileceğini gösterdi. Partiler ve siyasi liderler demokrasiye olan umutlarını kaybetseler bile vatandaşlar kaybetmiyor. Türkiye'nin demokratları olarak bu taban ittifakını genişletmeye kararlıyız. Türk demokrasisinin geleceği ve ülkenin refahı buna bağlıdır.
Geçtiğimiz yirmi yıl, dünyanın dört bir yanında otoriter hükümetlerin iktidara gelmesiyle birlikte bir demokrasi krizine sahne oldu. Popülizm ve kutuplaşma tarafından yönlendirilen bu çalkantı, küresel belirsizlikleri körükledi ve insanları demokratik dönemin sonunun yakın olup olmadığını sorgulamaya sevk etti.
Ancak Türkiye için 31 Mart tam tersi bir anlam taşıyor: demokrasinin erozyona uğramasının sonu. Bu, sadece Türkiye için değil, aynı zamanda yakın bölgesi ve ötesi için de derin anlamlar taşıyan bir dönüm noktası. Türkiye, otoriter eğilimlere nasıl meydan okunabileceğini göstermiş ve dünyaya örnek oldu. Pek çok ülkede seçmenler partizan aidiyetlerine sıkı sıkıya bağlı olsa da Türkiye bunun böyle olması gerekmediğini gösterdi. Yönetim için tutarlı ve inandırıcı alternatifler sunulduğunda, seçmenler tercihlerini değiştirmeye ve popülist otoriterliği reddetmeye istekli.
Şimdi benim de dahil olduğum seçilmiş belediye başkanlarına düşen görev, hesap verebilir yerel yönetişim için ortak bir kurallar dizisinin tutarlı bir şekilde uygulanmasını sağlamaktır. Bu yaklaşım, CHP'nin elinde bulunan yargı bölgelerinde kamu hizmetlerinin güvenilir bir iç izleme ve değerlendirmesini gerektirecektir.
Aynı zamanda, başta deprem ve afet hazırlığı ve yönetimi olmak üzere, şehirlerimizin ve ülke genelinin kronik sorunlarını ele almak için hükümetle işbirliği yapmaya çalışacağız. Kapsamlı bir dizi reform önerisi geliştirerek ekonomimizi, demokrasimizi ve hukuk sistemimizi güçlendirecek tedbirler alacağız.
CHP, ulusal liderlik için Sayın Erdoğan'ın Adalet ve Kalkınma (AK) Partisi'ne karşı en güçlü alternatif olarak ortaya çıkmıştır. Önümüzdeki beş yıl boyunca Türkiye nüfusunun yüzde 70'inden fazlasını ve ekonomisinin neredeyse yüzde 80'ini oluşturan belediyeleri sosyal demokrat belediye başkanları yönetecek. Bir sonraki cumhurbaşkanlığı ve parlamento seçimlerine doğru ilerlerken, yerel düzeydeki değişiklikler ulusal düzeyde daha geniş çaplı değişikliklere zemin hazırlayacaktır.
Sayın Erdoğan'ın popülist rejiminin gelecekteki çabaları ne olursa olsun; İstanbul ve Türkiye, özgürlük, demokrasi ve sosyal uyumun sembolü olarak kalacaktır. Halkı önceleyen yeni bir siyasi ahlak, otoriter popülizme galip gelecektir. Demokratik çürüme ve ekonomik gerilemenin damgasını vurduğu bir neslin ardından Türkiye Cumhuriyeti ikinci yüzyılına demokrasiye olan inancını tazeleyerek giriyor"