Jackie Kennedy, Diana Spencer gibi ünlü kadınların yaşamlarından kesitler anlatan Pablo Larrain, yarı biyografik-yarı kurgu dramı Maria’da dünyanın en ünlü sopranosu Maria Callas’ın son aylarını anlatarak 20. yüzyılın en büyüleyici kadınları üçlemesini tamamladı.
Callas için yönetmenin özel bir tutkusu var, çocukluğundan beri sanatçının seslendirdiği büyük operaları dinliyor. Bu etkileyici kadınlar güçlü, ünlü, zengin erkeklerle birlikte olmalarına, medya tarafından güdümlenmelerine, rahatsız edilmelerine karşın özgün, güçlü ikonlar olmayı başardılar.
“Maria Callas o kadar çok tragedya söyledi ki sonunda hayatı trajediye dönüştü” diyen Larrain Maria’nın öyküsüne son günlerini anlatarak başlar. Paris’teki dairesine çekilmiş Maria 53 yaşındadır, sahneye çıkmaz, şarkı söylemez, sağlığı iyi değildir, halüsinasyonlar görür, yalnızdır, ona sadık uşağı ve hizmetçisi bakar. Paris sokaklarında gezinirken kaybettiği sesini, özgür kalamadığı hayatını arar. Maria’ya sevgiyle, hayranlıkla yaklaşan yönetmen Maria’yı kendi kendine konuşturmak yerine ona her gün içtiği güçlü yatıştırıcı Mandrax adını verdiği hayali gazeteciyle söyleşi yaptırır.
ÇİFT KİMLİKLİ MARİA
Maria’nın içinde iki kimlik vardır: Maria ile La Callas.
Zihni sürekli özel yaşamı ve kariyeri arasında dolaşır. Maria sahnenin dışında bir hayat düşünemez, “Opera benim hayatım, operada mantık yoktur” der. Annesi ona şarkı söylemeyi, kız kardeşi Yakinthi’ye dans etmeyi öğretmiş, Atina Nazi işgali altındayken hayatta kalmak için kızlarını Alman askerlerine sunmuştur. Maria yoksulluktan şarkı söyleyerek kurtulur, armatör Onassis onun kalbini kırar, benliğinin kontrolünü kibirli, duyarsız, bu kaba adama bırakmaz. Artık kontrol Maria’dadır, özgürdür, şarkıları kendisi için söyleyecektir.
Filmin siyah beyaz, süper 8 mm görüntüleri, renkli, sepya renkleri, sahne performanslarını iç içe geçiren, geniş ve yakın planlardan oluşan görüntü dili (Ed Lachman), yapım tasarımları, kostümleri, Maria’da Angelina Jolie’nin en iyi performansı, Aristotle Onassis’te Haluk Bilginer’in benzersiz yorumu, Carmen, Anna Bolena, Tosca, Traviata, Madame Butterfly, Othello, I Puritani operalarından seçkiler, gerçekle kurgu arasında gezinen anlatım dili, düş sahneleri etkileyicidir. La Diva, Önemli Gerçek, Sahne Çağırıyor, Bir Son: Yükseliş başlığıyla Maria’yı tiyatro oyunu gibi dört bölüme ayıran Larrain yetkin çalışmasıyla efsane opera şarkıcısına saygıda bulunuyor. Angelina Jolie, Haluk Bilginer, Francesco Favini, Alba Rohrwacher, Kodi Smit- McPhee’nin oynadığı Maria gösterimde.
İNSAN RUHUNUN DERİNLİKLERİNDE
Mike Leigh, sinemasının ayırıcı özelliklerini ve çağdaş insanın duygu dünyasını ortaya çıkaran aile dramı Acı Gerçekler’le setlere döndü.
Leigh derin gerçekleri fark edilmeyen gündelik akış içinde yansıtan yaratıcı bir usta. Trajikomik dramında 30 yıl önce Altın Palmiye ödüllü Sırlar ve Yalanlar’da (1996) ve tiyatroda birlikte çalıştığı oyuncuları Marianne Jean-Baptiste ve Michele Austin’le yeniden buluştu.
50’lerindeki Pansy fiziksel, psikolojik acı çeker, herkesle kavga eder, çatışır. Tesisatçı kocası ne yapacağını bilemez, oğluysa kendi dünyasında yaşar. Kız kardeşi Chantelle Pansy’ye yardımcı olmaya çalışır. Kuaför Chantelle’le kızları renkli, neşeli bir hayat sürerken Pansy yaşamdan tat almaz, mutsuzdur, çevresine saldırır. Bu tutumu belki de onun savunma mekanizmasıdır.
Leigh yaralı, korku dolu, huzur arayan Pansy’nin neden böyle olduğunu açıklamaz, aile travmalarının bıraktığı izleri duyarlı, acı-tatlı bir dille yansıtır. Kız kardeşlerin etkileşimi, zıt aileler hayatın ta kendisidir. Kız kardeşleri yorumlayan Marianne Jean- Baptiste’le Michele Austin olağanüstüdürler. Evinden çıkamayan, asosyal Pansy Chantelle’in sevgisi, ilgisiyle arka bahçesine çıkmaya, çiçeklere dokunmaya, yaşamdan zevk almaya başlar.