Türkiye'de gazeteci olmak hele de araştırmacı soruşturmacı gazeteci olmak ve yalnızca halkı için bu mesleği icra etmek ne denli zordur. Konumuz budur arkadaşlar...
Sistem sizi sürekli kontrol altına almaya azami çaba sarfeder. Zaman zaman aba altından sopa gösterir... Olmadı polis baskısı başlar ve siz artık ölümsüz aydın ve şair Nazım Hikmet RAN gibi polisle köşe kapmaca ve akıl oyunlaŕı oynamaya başlarsınız...
Çünkü bu ülkede tüm gerçeklerin üstü sis perdeleri ile kat be kat örtülüdür... Ve gerçeklerin mutlaka gün ışığına kavuştuğu bir şafak anı vardır...
işte bunu yalnızca mesleğini araştırmacı soruşturmacı gazeteci olarak halkı için mücadele eden cesur ýürek gazeteciler başlatır ve başarır. Barış Pehlivan da bunlardan bir tanesidir. Ancak başına gelmedik iş kalmamıştır...
Sistem onu zırt pırt içeri almaktadır. Bir de madalyonun öteki yüzü var... Diğer çalışan basın emekçileri... Onlara ne olur peki?????...
Matbaacısı, editörü, genel yayın yönetmeni veya muhabirleri... İşte onları bekleyen acı sürpriz her nasıl oluyor ise, banka hesaplarına bloke gelir. Malvarlıkları dondurulur ve daha önemlisi hayatları karartılıp yaşayan ölü pozisyonuna sokturtulurlar. Hastaları var ise ilgilenemez seviyeye getirilip itibarsızlastirma politikasının kurbanı olurlar...
Ne de olsa ülkemizde itibaŕ suikasti sıkça yapılır, yuvalar dağıtılır. Peki suç nedir??? Muhalif olarak eleştiremez, yalnışları halkın gözüne sokamazsın. Linç kampanyaları çoktan başlamıştır... Gerçekler bir benzer ve bir de sahte barındırmasında ki aslen tek ve değerli olabilme sanatıdır... Sonuçta ise hayat sana oyunlar oynamaya devam edecektir....
Cezaevine düşersen de adi suçtan değil görev yapmanın o keyfi ile içeri girmış olacaksın.... Ama bu kimin umurun da??? Şehit haberleri gibi adın iki dakika duyulur TV'lerde... Sonrası büyük bir cosmos yalnızlığı... Gazeteci aydınlık meşaleyi her seferinde yakmasını bilendir!.. Korku yok! Gerçekler var! Esenlikler dilerim sevgili okurlarım...