Bunu buradan yazmak ne kadar doğru bilmiyorum, ancak bir yerden yazılmalı ister buradan ister şuradan! Kendi aramızda sorunlar var. Ve biz bu sorunları çözmesini bilmiyoruz. Ya da çözülsün istemiyoruz. Kendi aramızdaki sorunların nedenlerini adamakıllı bitiremiyoruz. Kendi aramızdaki sorunlar çözülmemek üzere devrediliyor arkadan gelene. Arkadan gelen birikmiş öfkesi artan nefreti ile toplumsal statüsü ne olursa olsun sorunu çözmek yerine büyütüyor. Bunları buradan yazmak ne kadar doğru, ancak kendi aramızda ciddi sorunlar var. Bu sorunların çözümü için anayasa, hak, hukuktan ziyade psikoloğa ihtiyaç var, gibi! Olmadı psikiyatriye! Çünkü bu sorunların kökeninde hastalıklı nedenler olabilir. Eğitim ve sağlık hizmetlerinin neredeyse tamamen özelleştirildiği bir sistemde kişiye özel ‘hastalıklı’ sorunlar ne yazık ki çözülmüyor, sürünüyor. Buradan, sorunlar şunlardır diye yazmak yerine okuyucunun gözlemleri daha önemli: ”Kendi aramızdaki sorunlar nelerdir?” Etrafınıza bir bakın, etrafınızın etrafına da bir bakın, etrafınızın etrafının etrafına da bir bakın! Herkes birbiriyle sorunlu; Kimi arkadaşlıktan, kimi dostluktan, kimi aşktan, kimi evlilikten, kimi alışverişten, kimi verdiği sözden, kimi mirastan, kimi akrabalıktan, kimi yaptığı seçimden, kimi üye olduğu partiden, kimi farklı düşündüğünden, kimi yediği kazıktan, kimi hayal kırıklığından, kimi güvensizlikten, kimi sevgisizlikten, kimi etnik kökenden, kimi dinden, kimi imandan, kimi aidiyetinden, kimi ait hissetmediğinden …. Bunlar, ilk anda aklıma gelen şeyler! Sonuç, hepimiz sorunluyuz! Hepimiz bu sorunlu olma hallerimizden sorumluyuz. Ve bu sorunlarımızı yaratan sistem ve onun uygulayıcıları bizim bu sorunlardan sorumlu olduklarımızı bilerek bizleri yönetiyorlar. Durum bu;Kırgınız, küskünüz, güvensiziz, gücenmişiz,…, öfkeliyiz, düşmanız, kıskancız,…, nefret doluyuz, çok doluyuz! Aramızdaki ‘ciddi’ sorunlardan kaynaklı ‘körlüğümüzden’ dolayı sistemin bizi un ufak eden işleyişini görmüyoruz. Aramızdaki sorunları sistem üretiyor. İşimiz çok zor! Öncelikle kendi aramızdaki sorunları düzeltmeliyiz ki sonra sistem dediğimiz o büyük işleyişi değiştirelim. Ya da önce sistemi değiştirelim sonra kendi aramızdaki sorunlarımızı çözelim. Bu önceliklilik konusu bile aramızda sorun nedeni olabilir. ”Hayır önce sistemi değiştirelim, hayır önce aramızdaki sorunları çözelim. Hayır şöyle, hayır böyle…”. Biz bunları tartışırken sistem bize ‘kıs kıs’ güler! Bunu nereden mi görüyorum ve biliyorum! Siz görmüyor musunuz bu sorunları! “Yaa buradan da bu yazılır mı, kendi aramızdaki sorunları neden yazıyorsun” diyebilir birileri. Hiç sorun yokmuş gibi davranmaktan iyidir. Neden yazdın, yazmamalıydın sorunları çözseydik sonra yazsaydın diye aramızda yeni bir sorun yaratmayalım. ’Yazdığın iyi oldu! Şimdi sorunları çözelim’ beklentisinde de değilim! Kesin olan bir şey var: Aramızda sorunlar var. Kendi aramızdaki sorunları çözmeden toplumsal sorunlarımızı zor çözeriz. Sorunlara sırtını dönmek de çözüm değil, ’aman boş ver, bana ne’ demek de! Sorun varsa hepimiz sorumluyuz.