Son 20 seneden beri dillerden düşmeyen ve her biri ayrı bir MESLEK haline gelen ifade şekilleri: YALAKA, YANDAŞ, YALTAKÇI, YARDAKÇI, YAĞCI, YAVŞAK falan filan derkeeennn Şimdi de, YALA(ma)KA da diyebileceğimiz, AYAK YALAYICI ortaya çıktı. Bizim köylerde söylenen tek kelime, bunların hepsini içine alır: YALLOZ ! İTLER için hazırlanan yemeğe, bizde “YAL” denir . Eskiden tabak-çanak, kap-kacak fazla olmadığı için hayvanların yem kabı, (koyunlar için daha geniş) taştan oyulmuş ve leğen şekline getirilmiş yerlerdi ve bunlara YALAK denirdi. Her evin önünde böyle oyuk taşlar olurdu ve YAL da bu YALAKLARA konurdu. Bu YAL, bazen akşamdan artan bulgur pilavı ve KEMİK, bazen ayran içine doğranmış EKMEK olurdu. İTLER gelir, bunu şapur şupur yalayarak veya kemirerek yerdi. Hayvancağız, sahibinin o taş kaba yaklaştığını görünce KUYRUK sallayarak peşinden gider. Yedikten sonra da minnet ve şükranla sahibine bakar ve ondan emir beklercesine etrafında dolaşır. Hayvancağızın, sahibinin kendisine verdiği YAL’ın nereden ve nasıl geldiğini bilmesi imkânsızdır. Zaten kendisini ilgilendiren bir husus da değildir. HELAL mi HARAM mı bilmez ve karışmaz. SADAKATİNİ azaltmaz. İşte bizde, SAHİBİNDEN böyle YAL bekleyen İT benzeri MENFAATPEREST insanlara, YALLOZ denir. Ve Yalaka, Yandaş,Yağcı,Yardakçı, Yaltakçı gibi kelimeleri içine alır. YALLOZ tabiri KÖPEKLER için kullanılmaz. İT kelimesi, KÖPEKLERİ hakir görmek için söylenmez. Köpekler sadıktır, vefalıdır. Sahibinin zengin veya fakir olmasına veya zenginken FAKİRLEŞMESİNE bakmaksızın sadakatini devam ettirir. Ama YALLOZ insan, HAYIRSIZDIR, vefasızdır. YAL’ı kesildiği anda, kendisine YAL veren eli ISIRIR, ona DÜŞMAN kesilir. Sadece MENFAAT peşinde koşan böyle insanlara İT ve YALLOZ kelimesi yakışır. İşte zamanımızın YALLOZLARI ve yeni ortaya çıkan şekliyle YALA(ma)KALARI bunlardır ve bunlar da böyle insanlardır. Ne dersiniz; vaziyet böyle ve bu insanlar da öyle midir ?