KORKUYORUZ!

Korkuyoruz, çünkü kendimizi güvende hissetmiyoruz.
Korkuyoruz, çünkü her an bir kandırılmayla karşılaşacak gibiyiz.
Korkuyoruz, çünkü ‘ilkesizlik’ diz boyu adım atamıyoruz.
Korkuyoruz, çünkü bizi korkuyla ‘terbiye’ ediyorlar.
Korkuyoruz, çünkü elimizden bir şey gelmiyor.
Bizleri, Dünyadaki bütün canlıları, korkuyla yaşamaya mahkum ettiler. Ne uğruna?
Korku: Gerçek bir tehlikenin ya da bir tehlike olasılığının,düşüncesinin uyandırdığı kaygı duygusu. (TDK böyle tanımlamış korkuyu)
Kaygı duymadığımız tek bir gün var mı?
Köyler, kasabalar, mahalleler, şehirlerde yaşayan canlılar ‘elindekileri’ kaybetme korkusuyla uyanıyorlar güne. Çünkü, Dünyayı yönetenler iktidarda kalmak uğruna çok eskilerde kalan ‘kötülükleri’ yok etmek yerine kaşıyarak’ yönetiyorlar, ’hayatlarımızı’.
Her an bir yerlerde ‘savaş ilanı’ duyabiliriz, her an bir yerlerde korkumuzu ‘ayağa kaldıran’ bir cinayet haberi duyabiliriz. En çok üretilen ‘mal’ silah, en çok kazanan silah tüccarları.
Korkuyoruz; Kadınlar, çocuklar tehdit altında.
Korkuyoruz; Gençlerin, hayalleri tehdit altında.
Korkuyoruz; Yoksulluk bilinçli politikalarla arttırılıyor.
Korkuyoruz; İşsizlik bir kırbaç gibi terbiye aracı olarak kullanılıyor.
Korkuyoruz; ‘görmeyen’, ’duymayan’, ’konuşmayan’ bir canlıya dönüştürdüler bizi.
Böyle yaşıyoruz artık, korkularımızı yöneterek ilişki içindeyiz hayatla. Peki hayat böyle mi olmalıydı.
Bütün bu olumsuz ihtimallerin olabilme ihtimali ne kadar çok arttı, farkındasınızdır.
Ruh sağlığımız iyice bozuldu. Sürekli bir kavga haline tanığız. Bağır çağır; korkutarak, ’parmak sallanarak’ yönetilen bir Dünya.
Nereye kadar, ne uğruna?!