Kirli, korkunç, kötülüklü, hastalıklı, savaşlarla, seçimlerle yönetilen dünyanın kuzey yarım küresinde ‘Bahar’ başlıyor.
Her ne kadar devletlere ayrılmış dünya düzeninde, insanlar baharın gelişi ile ilgili bir ortak sevinci paylaşamıyorlarsa da başka canlılar "acımasız" kış koşullarından bahara erişmiş olmanın sevincini kendi özgün "renklerine" bürünerek karşılıyorlar.
Peki Bahar, insanlar için nasıl bir şey?
Hiç içinize bir şarkı "oturduğu" oldu mu?
Gelir, oturur ve gitmez.
Gün boyu içinizdedir.
Dolaşır durur!
Sözlerini kırık dökük hatırlarsınız, notalarını bilmezsiniz ancak bilirsiniz ki içinizde bir şarkı var.
İşte bahar,böyle bir şey:İçimizdeki şarkı!
Hiç kahkaha ile güldüğünüz oldu mu?
Bir şey sizi güldürmüştür.
Bir şey olmuştur.
Öyle ki kendinize hakim olamamış kahkahayla gülmüşsünüzdür.
Ve dahası ağzınızın içine dişlerinizin arasına o gülüşün kırıntısı tadı sıkışmış,
kokusu sinmiştir.
Yine güleceğim galiba diye kendinizi hazırda tutarsınız.
Ağzınızın kenarında yapışıp bekler o gülüş!
İşte bahar, böyle bir şey: Ağzımızın kenarındaki tutamadığımız gülümseme, attığımız kahkahadır.
Hiç bir koku "burnunuzun direğini" sızlattı mı?
Bu kokuyu hatırlıyorum dersiniz.
Bu koku neydi,neyin kokusuydu bu?
Sizi alır götürür.
Çimenlerde yuvarlanır, toprakta oturur, ağaçlara tırmanırsınız.
Şakalaşırsınız, koşarsınız, acıkırsınız,s usarsınız.
Bu koku ne güzel!
Neyin kokusu bu?
Burnunuzun direğinde!
İşte bahar, böyle bir şey: Burnumuzun direğine asılan koku.
Hiç bir renge büründüğünüz oldu mu?
Bütün renkleri ilk kez görürmüş gibi şaşarsınız.
İlk kez açıyormuş gibi; Leylağın eflatunu, Erguvanın moru, Gülün kırmızısı, Lalenin sarısı, Kır çiçeğinin turuncusu, Papatyanın beyazı, Gökyüzünün mavisi…
Bir renkte bütün renkleri seversiniz.
İşte bahar, böyle bir şey: Gözlerimizdeki gökkuşağı.
Hiç bir sesi özlediğiniz oldu mu?
Her duyduğunuz sese kulak kabartırsınız.
Her ses sizi çeker; Tarla kuşları, serçeler, kuzular, ağaçlar, çiçekler, çocuklar, insanlar…
Çok sesli bir işleyiş,her sesin işitildiği!
İşte bahar, böyle bir şey bir sesi özlersiniz,her sesi severseniz her sesi duyarsınız.
Bütün eskimiş, çürümüş, köhnemiş her şeyi değiştirebileceğinize inanırsınız.
Kafanızdan ayaklarınıza bir isyanın dalgasını hisseder, yürürsünüz...
Kafa böyle hafiflememiş,
yürek böyle atmamış,
ayaklar böyle yürümemiştir.
Vücutta bir uyum,
doğada bir yenilenme,
Yürekte bir heyecan...
Köhnemişi,çürümüşü yıkan,
yenilenmiş tazelenmiş bir hayat,bir devrim!
İşte bahar, böyle bir şey:
Heyecanlı, sevinçli, genç,
değişimi,yenilikçi,devrimci...
Acımasız bir çarkın içinde, kaotik bir düzenin içinde; yalnızlaştırılmış, güvensizleştirilmiş, sevgisizleştirilmiş, çaresizleştirilmiş bir mecburiyet! Savaşlarla, hastalıklarla, açlıkla, yoksullukla, zenginlikle sınıflandırılmış, sınanmış hayatlarımız...
Kendi ‘Baharlarımızı’ arıyoruz.
Oysa bilmeliyiz ki bu "kötülükle" dönen çarkın içinde hiç kimse tek başına ‘mutlu’,’ huzurlu’, ’sağlıklı’’güvenle" kendi baharını bulamaz!
Yeryüzünü saracak gerçek “Baharı" bulmalıyız.!
Bütün mevsimleri baharlaştıracak bir işleyiş, bir düzen kurulmalı...
Yeni baharlar arıyoruz!
Yeni bir gelecek!
Yeni bir seçim!
Kuzey yarım kürede bahar başladı. Biz bu baharın neresindeyiz?
