En başta söylemeliyim hepimiz “mükemmel” insanlarız. Her şeyi bütün ayrıntısına kadar düşünen akıllarımız var. Yakışıklılığımızı, güzelliğimizi söylemiyorum bile, aynalar bizi kıskanır. Bütün bu “mükemmelliğimize” rağmen dünya neden böyle, doğrusunu söylemek gerekirse ben de anlamış değilim.
Dünya neden böyle? Bunca mükemmel insan her şeyi düşünüyorken, ilginç değil mi?
Neyse biz konumuza dönelim: Gerçekten çok mükemmeliz!
Bize bırakılsa tıkır tıkır işleyen bir sistem kurarız. Hepimizin aklı bulunmaz, eşsiz!
Dünyayı yeniden kuracak, ’hastalıkları’ bitirecek, ülkeleri yeniden ‘pay’ edecek fikirlerimiz var. Hatta o kadar ki kendi aklımıza göre dünyada yaşayan insan sayısı kadar ülke kurabiliriz.
İşte orada dur bakalım! Dünya bizden önce çıkarılan savaşlarla pay edilmiş. Yazık, bize kurulacak ülke bırakılmamış. Düşünsenize insan sayısı kadar ülke, her insan kendi ülkesinin askeri, sabaha kadar kendi sınırlarında nöbettesin, uyku ‘haram’ olmuş!
Neyse o ‘fırsat’ elden kaçmış, şimdiye bakalım: Hepimizin aklı mükemmel, ’kafalarımız’ güzel, yakışıklıyız... Ancak, mecburen bir arada yaşamın gerekleri var. Bizleri, o zorluyor.
Bizim, bütün insanlığın ve doğadaki her canlının birbirlerine mecburiyetleri var. Hani şair diyor ya, ”Ben sana mecburum bilemezsin.”
O kadar mükemmeliz ki, birbirimize olan mecburiyetlerimizi görememenin ‘körlüğü’ içindeyiz. Hakkımızı inkar etmeyelim gerçekten çok mükemmeliz, bu mükemmellikten burnumuzun ucunu göremiyoruz.
Dünya bitiyor abiler! Hani şair diyor ya, ”Bir düşünün abiler.”
Hani Bayram bitti ya, hepimiz bütün mükemmelliğimizi işimize yansıtacağız.
Ama bir dakika durur musunuz abiler!
Ya mükemmel değilsek, yaptıklarımızın çoğu yanlış ise, ”aklımız bize yar değilse”, hiç yakışık olmayan şeyler yapıyorsak, aslında çirkinmişsek ne bileyim bunca insan tekrar işine gücüne dönmüşlerken, her şeyin ‘güzel’ olduğunu görmeniz durduğunuz yerden kaynaklanıyor olabilir mi?
Bayram bitti, hayat “gailesi” başladı, bir düşünün abiler! Bizler mükemmel insanlarsak, dünyamız neden değil? Bizim kendi küçük dünyalarımızda bir şeyler ters gidiyor abiler. Arada bir kopukluk var.
Bayram bitti, hayat “Bayram” değil abiler.
SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?
