"BENİ TÜRK HEKİMLERİNE EMANET EDİN"

Her 14 Mart'ta dertlerim depreşir, bir Başbuğ sessiz sedasız şehit edilir ölüm döşeğinde. Gel de dur, gel de yazma! Dayanamaz yazarım, yiğidin hakkını yiğide teslim etmek için. Uyuyanları uyarmak için...

Eveet bu sözü kim söylemiş. Mustafa Kemal Atatürk söylemiş. Neden söylemiş? Yavaş yavaş zehirlediklerini anlamış, imdaaat sözü olarak söylemiş. Ama kim anlamış? Hiç kimse anlamamış... Göz göre göre Türk dünyasının Başbuğ'u zehirlenerek milletine veda ettirilmiştir. Halen bu cinayet davası çözülmüş değil... O, Samsun'a çıktığında, ona katli vaciptir diye fetva veren İskilipli Atıf efendilerin intikamı alınmıştır.

Ağlama ey yürekten yaralı yar
Senin de eyninde kanlı bir libasın var
Ağlasan da bir ağlamasan da...

Devam ediyoruz. Şimdi tabiplerimiz çıkmışlar, Atatürkçü olduklarını ima etmek için, teşkilatın önüne kocaman "Beni Türk Hekimlerine Emanet Edin" yazısını yazarlar. En iyisi siz bu yazıyı silin duvarınızdan.. Çünkü siz o yazıyı oraya yazmayı hak etmediniz. Siz onun feryadını, sessiz çığlığını duymadınız. O öldürülüyordu. Resmen bir cinayet işleniyordu devletin kalbinde. Sizden başka da kimsesi yoktu. Onlar kültürlü, beni anlarlar. Belki beni bu mason nakşi doktorların elinden kurtarırlar. S.O.S. (imdat) veriyordu. "Ey Tabipler uyumayın, anlayın işte, beni kinin ile öldürüyorlar demek istemiştir. Ancak bizim Türk Tabipler yine anlayamamışlar. Himayesine alıp "Türklerin Atatürk'ünü ancak Türkler tedavi eder" demeleri gerekirken, diyememişler. Ey Türk Tabipleri, "Atam biz seni anlayamadık, affet bizi" deyip 95 yıl sonra ağlamadıkça bu yazıyı yazmayı hak edemezler.

Ağlayın su yükselsin
Belki kurtulur gemi
Anne seccaden gelsin,
Bize dua et emi...
NFK.

Evet Türk Tabibleri, siz o an Atatürk'e lazımdınız. Şimdi lazım değilsiniz. Çünkü onu geri getiremezsiniz. Geçti Bor'un pazarı, sür eşeği Niğde'ye...

Bir teklif yapayım da, bu teklifimi değerlendirirseniz belki kendinizi affettirirsiniz. Atatürk'ü kesin zehirlediklerine dair bir şikayet yapın.

TBMM'ye kabul ettirin ki, Atatürk Gaziliğin yanında Şehit de sayılsın, belki o zaman yüreğimin yangını hafifler...
Mustafa Kemal öldü mü?
Issız acun kaldı mı?
Ödlek öcün aldı mı?
İmdi yürek yırtılır.

Uyanık olanlara saygılar...