Bir günlüğüne denize gittim.
Kenarında oturdum o engin denize baktım.
Bir 'Dalgakıranın' üzerinde durdum, yürüdüm, oturdum, düşündüm...
Ufuk çizgisini yakalamaya çalıştım. Yaşadığı şehirde 'Deniz' olmayanlar için denize gitmek kenarında durmak başlı başına bir tören gibidir.
İçinizden denize, denizden içinize bir şeyler akar...
Denizi görmek, denize girmek, kıyısında oturmak, kenarında yürümek, kumlarında oynamak, denize bakmak ve düşünmek...
Yoğun geçen günlerin ardından deniz iyi geldi.
Denizin kıyısında dalgakıranın üzerinde dururken Turgut Uyar'ın bir sözü takıldı dilime: “Her yalnız adamın, bir denize kıyısı vardır.”
Ve ekledim, bir de kendi inşa ettiği Dalgakıranı!
Dalgakıranlar ne işe yarar?
Dalgakıranlar denizin 'öfkesini' yatıştırır. Rüzgarın getirdiği dalgalar kaya kütlelerine çarparak kırılırlar. Korunaklı alanlar sağlarlar. Sığınacak küçük bir limandır. Orada her insan kendine bir yer bulur.
Peki hayatımızdaki dalgalanmalara karşı oluşturduğumuz 'Dalgakıranlarımız' var mıdır?
Vardır!
İnsan bilgisiyle, görgüsüyle, nezaketiyle, dostluklarıyla, arkadaşlıklarıyla, ideolojisiyle, mücadelesiyle hayatın içinde kendi 'dalgakıranlarını' inşa eder.
Hayatın içinde doğrultulması gereken o kadar çok yanlış var ki!
Ve o yanlışların oluşturduğu kötülüklere karşı içinizdeki 'dalgakıranlara' mevzilenirsiniz.
Bilginizle, görgünüzle... Oluşturduğunuz 'dalgakıran' kötülüklere karşı sizi korur.
Dalgakıranlarınızın oluşturduğu 'Güvenli sulara' sığınırsınız.
Çürümüşlüğün,yozlaşmışlığın, cümle kokuşmuşluğun, 'iki yüzlülüğün' etrafınızı sardığı sizi teslim almaya kalkıştığı an son bir gayretle dalgakıranlarınıza koşarsınız. Öyle kolay teslim olmak yok!
Deniz kenarındayım kumsal yanı başımda. Dalgakıranın korunağında güvenli! Hiç bir risk yok!
Söylediğim her söz karşılığını buluyor. Anlaşılır sözlerle geri dönüyor.
Şöyle atlıyorum balıklama denizin mavi sularına, bir kaç kulaç atıyorum. Sırt üstü dönüyorum başımın üstünde gökyüzü altımda deniz,kendini denizin derinliğine, dalgakıranın korunağına bırakıyorsun.
"Yaşadıklarımdan öğrendiğim şeyleri" o şiirin dizeleri eşliğinde tekrar ediyorum:
"Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi."
.....
- Şeffaflık ve samimiyetten uzak her ilişki bir gün biter. İster dostluk ilişkisi olsun, ister kardeşlik, ister toplumsal ister siyasi ilişki! Samimiyetin olmadığı yerde kişi kendini kapatır,biter!
- İnsanlara güven verdiğiniz zaman yaptığınız hatayı hoşgörüyle karşılıyorlar. Hatanızın mahcubiyetini kolaylıkla atlatıyorsunuz. Güven duygusu kaybedilmemesi gereken bir hazinedir.
- Esas güç, bir şeyi yapabilme gücün var iken yapmamak! Vicdanlı, adil bir tavır sergileyebilmek esas güç buymuş.
- Sürekli başkalarının hatasını gören, kendi hatalarından habersiz her kişi er ya da geç kaybediyor.
- Bazı kaybedişler kazançtır.
- Bazı kazançlar keybediştir.
- Artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak!
- Yeni bir anlayış, yeni bir dil, yeni bir siyaset yeni bir hayat, yeni bir gelecek beklentisinde olan bir anlayış gelişiyor.
...
Ve devam eder şiir:
"Ve kederi de yaşamalısın namusluca, bütün benliğinle
Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı..."
Kendi denizinizde kendi 'dalgakıranlarıızı' oluşturun.
Deniziniz mi yok!
Deniz sizsiniz, Siz Denizsiniz.
