Değerli okurlarım,
Sayın yetkililere seslenmek istiyorum!
Adı beyaz,
Adı esrar,
Adı eroin,
Adı kokain,
Adı her ne illetse ülkemizin gençlerini yok ediyor bilesiniz.
Gençliği yok olan bir ulusun da temelleri yok olmuş demektir bilesiniz.
Temeli olmayan bir yapının da ayakta kalması mümkün değildir bilesiniz!
Çökmeye yok olmaya mahkûmdur bilesiniz!
Bu konuda emniyet birimleri, içişleri bakanlığı her ne kadar tedbirler alsalar da yine de tam manasıyla beklentilere cevap veremeyecek niteliktedir.
Peki, çözüm nedir?
Uyuşturucuya hayır demekle mücadele olur mu?
Olur dersek sadece kendimizi kandırmaktan öteye geçmez.
Konu ile ilgili bugüne kadar kim ne yapmış, nasıl bir önlem almış?
Yapılan mücadele yeterli mi?
Müftülük,
Gençlik ve Spor Müdürlüğü,
Milli Eğitim Müdürlüğü,
Aile ve Sosyal Politikalar Müdürlüğü,
Emniyet Müdürlüğü,
İlgili diğer kurumlar,
Sivil Toplum Kuruluşları uyuşturucu ile mücadelede bu güne kadar somut olarak ne yapmışlar,
Nasıl bir program hazırlamışlar?
Problem sadece uyuşturucu kullanmak mı?
Sigara,
Alkol,
Hırsızlık,
Fuhuş gibi alışkanlıklar her biri ayrı bir problem değil mi?
Hangisi diğerinden daha az önemsiz?
Bu problemlerin tek bir sebebi var. Eğitimsizlik!
Peki, eğitim deyince ne anlıyoruz?
Sadece okula gitmek mi?
Tahsil yapmak mı?
Üniversite bitirmek mi?
Peki, eğitim nedir?
Kişide olumlu davranış değişikliği sağlamak değil midir?
Peki, öğretim nedir?
Kişiye bilgi yüklemek değil midir?
Öğrenciye veya karşımızdakine ne kadar bilgi yüklersek yükleyelim,
Kişide davranış değişikliği yapamıyorsak,
Yani kötü alışkanlıkları terk ettiremiyorsak,
Güzel alışkanlıklara dönüştüremiyorsak,
Güzel ahlakı veremiyorsak karşıki tarafa sadece bilgi yüklemekten öteye geçmez!
Eğitim ve öğretimde,
Allah inancını,
Peygamber sevgisini,
Vidanı muhakemeyi,
Helali
Haramı,
Edebi,
Saygıyı
Sevgiyi,
Güzel ahlakı,
Kötü alışkanlıkların neler olduğunu öğretip bunların eğitimini vermediğimiz müddetçe bu kötülüklerin önüne geçilemez!
Bizim her yıl kutlayacağımız günler bellidir.
Yeşilay,
Kızılay,
Verem,
Gençlik,
Yerli malı haftası,
Anneler günü,
Babalar günü,
Sevililer günü vb.
Üç tane çocuğumuzun bir şekilde sigara veya uyuşturucu kullandığını tesadüfen gördüğümüz zaman ah vah ediyoruz,
Sonra basıyoruz feryadı.
Haydi, bakalım toplantılar,
Yürüyüşler,
Üç gün,
Beş gün sonra tekrar unutuyoruz!
Her kurum veya STK, yıl içinde yapılan faaliyetleri rapor olarak yazıyor.
Bu yıl uyuşturucu ile mücadele için yürüyüş yaptık,
Bildiri dağıttık.
Yeşilay haftası ile ilgili bir konferans düzenledik.
Veremle mücadelede okulları gezdik vb.
Herkes faaliyet raporunu bir üst makama göndererek görevini yapmış mı oluyor sizce!
Her kurum görevini böylece yapmış mı oluyor gerçekten?
Eğitim sürekli değil midir?
Bunu yaparken de her kurum birbiri ile bağlantılı olarak ne yaptığını ve ne yapmadığını bilmesi gerekmez mi?
Sözün kısası baş belası uyuşturucuyla mücadele etmek için temelden çözüm üretilmesi lazım. Nedir bu temel?
Elbette Aile’den bahsediyorum.
Her zaman söylüyorum bir çocuk için eğitim önce ailede başlar, sonra okulda devam eder, hayat mücadelesiyle de doruk noktasına ulaşır.
Bu noktada aileler bilinçsiz olursa, buna okul ne yapsın, öğretmen ne yapsın.
Milli Eğitim bakanlığı aileleri bilinçlendirme ve bilgilendirme noktasında her ay katılım zorunlu olmak şartıyla paneller, konferanslar, seminerler düzenlemesi şart.
