Hayatlarımızı kolaylaştıranlara ihtiyacımız var. Böyle, en zorlu anda ortaya çıkıp "dur bakalım Hayat, bu arkadaşımızın üzerine çok geliyorsun,geri çekil bakalım" diyecek ve bize eğilip "gel arkadaş senin şu hayatı biraz kolaylaştıralım,ne oldu da bu kadar zorlaştı" diyecek kolaylaştırıcılara ihtiyacımız var.
Vicdanlı, dürüst, düzgün, dayanışmacı, eşitlikçi, samimi, özgürleştirici kolaylaştırıcılar. Bir anda ortaya çıkıp hayatın o "acımasız koşullarından" insanları çekip çıkaran kolaylaştırıcılar... Hayat kolaylaştırıcıları, görünmeyen kahramanlar.
2024 yılının Haziran'ında sıcak bir bayram günüydü. Televizyonda Avrupa futbol şampiyonası maçı izliyordum. Bir anda yukarıda yazılı kelimeler zihnimden halının üzerine dökülmeye başladı.
"Hani ben maç izliyordum, ne oluyor şimdi" dedim kendi kendime, "memleketi düşünmeden edemiyorsun."
Fransa, Avusturyayı 1-0 yeniyordu.
Bir anda televizyonu kapattım bu yazıyı yazmaya başladım.
Hayat, şu anda savunması çökertilmiş, kalecisi olmayan kaç kişinin kalesine gol atmaktaydı acaba? Ve kaç kişi rakip takıma gol atayım derken kendi kalesine gol atmaktaydı.
Hayat, bıkıp usanmadan kaç maçtır yeniyordu kaç kişiyi...
Bir tarafta tarihin bilmem kaçıncı tekerrürünü yaptırmak için oyun kuranlar!
Bir tarafta başka bir geleceği düşleyenler!
Bir tarafta günlük koşuşturmaca içinde elinden bir şey gelmeyenler!
Bir tarafta kendi mecrasında akıp giden zaman...
Zaman geçiyordu! Çok çabuk geçiyordu.
Günlük hayatı hep karıştırıp, bunu düzeltiyormuş gibi yapıp buradan "beslenenler" el ovuşturuyorlardı.
Hayatımızda; yanımızdan, yöremizden, içimizden en kolay, en basit şekilde geçen tek şey olan zaman, her birimizi farklı farklı şeylerle meşgul ederken geçip gidiyordu.
Her birimizin bir de birbirleriyle sorunları vardı. Hayatı birbirimize zorlaştırmakla meşgulduk!
Oluruna bırakılmış hayatlarımız!
Başa koysan dolmayan, doluya koysan almayan hayatlarımız, nasıl bu kadar kolay karıştırılabiliyorlar ki!
Başka bir şeyler gerekiyor bizlere... Hayatımızı kolaylaştıracak kahramanlar gerekiyor.
"Dur bakalım hayat" diyecek kahramanlar!
Gücümüz,ne zamanın geçmesine yetiyor ne de karıştırılan, karıştırdığımız hayatlarımızı düzeltmeye...
Hayatı birbirimize o kadar zorlaştırmışız ki, ne bir bayramla düzelir bu hayatlar ne de zamanla... Bu kadar mı oluruna bırakılır bir hayat!
Hayatın olağan akışında yolundan çıkarılmış o kadar hayatlar var ki!
"Hop,dur bakalım ne oluyor orada" diyerek bir anda ortaya çıkan hayat kolaylaştırıcılarına ihtiyacımız var.
"Kahramanlara" ihtiyacımız var. O kahramanlar bir gün çıkıp gelecektir elbette!
Bayramdı, sıcaktı! Ben halının üzerine dağılan kelimelerimi toplamaya çalışıyordum. Dizlerim yeter artık diyordu, iyileşmemize bile müsade etmiyorsun diye şikayet ediyorlardı.
Bir bayram daha; umuduyla, sevinciyle, hayal kırıklığıyla, hayalleriyle, ertelenen beklentileriyle geçiyordu.
Hayatlarımızı kolaylaştıracak olan bizleriz! Bütün ağrısına rağmen dizlerimin üzerine dikildim. Hayatlarımızı kolaylaştıracak olan bizleriz diye yineledim! "Hadi ya" dedim sonra kendime "bu bizler değil mi hayatı zorlaştıranlar".
"Olsun kolaylaştıracak olan da bizleriz" dedim.
Bu mesele "çok su götürürdü"!
Haziran'dı, bayramdı!
Oysa, Hayat bayram olmalıydı.
