Toplumsal sorunların temelinde sistemsel olduğu kadar bireysel “yanlışlar” da vardır.
Bu iddialı giriş cümlesinden sonra derinlere gitmeden şunu söyleyebilirim: Toplumsal sorunları çözmek için öncelikle birbirimize nasıl davrandığımıza dikkat etmemiz gerekiyor.
Sözlerimiz ve davranışlarımız öylesine söylenilmeyecek ve sıradan olmayacak kadar önemlidir. Söylenen her bir söz yapılan her bir davranış muhatabında unutulmayacak izler bırakabilir.
Bundan dolayıdır ki unutmayınız,
Hayatlarına dokunduğunuz insanlar sizi asla unutmazlar!
Öyle para pul değil,küçük dokunuşlar;
Kurduğunuz bir cümle, sıcacık bir bakış,zamanında uzatılmış bir el, yan yana yürüdüğünüz bir yol,paylaşılmış bir yalnızlık, birlikte atılmış bir kahkaha, çoğaltılan umutlar,sevinçler…
"Küçük" dokunuşlar!
Küçük dokunuşlar, hiç bir fotoğraf karesine sığmayacak kadar büyüktürler.
Hayat,yıllar sonra; Yıllar önce söylediğimiz bir sözün, bir davranışın, bir insanın hayatında nasıl olumlu değişiklikler yaptığını, bir şükran duygusu olarak gösterebiliyor.
Bir insan ne yapabilir sorusuna en güzel cevap: Bir insan diğer insanlarla ilişki içindeyken ideolojisinden, etnik kökeninden, cinsiyetinden,dinsel aidiyetinden bağımsız insanca davranabilir, sözlerine dikkat edebilir.
Toplumsal sorunların kökeninde sistemsel sıkıntılarla birlikte bireysel davranışların ve sözlerin de payı var. Bu pay ikili ilişkilerimizle günümüzde daha çok hissedilir oldu. Kişiler arası sorunların çokluğu sistemin baskılarını unutturuyor. Bu da büyük fotoğraf yerine küçük fotoğrafta ki birbirimizle ilgili sözlerimizde davranışlarımızda hayat buluyor.
Birbirlerimizin hayatlarını kolaylaştırabiliriz. Sözlerimiz ve birbirimizin hayatlarına dokunuşlarımız kelebeğin kanat çırpması gibi bir çok şeyi değiştirebilir.
Şimdi umutlarımızı birleştirme dayanışmayı çoğaltma zamanı.
