MAARİF

Birisi şehrin güneyinden kuzeyine doğru,diğeri doğusundan batısına doğru uzanan upuzun iki cadde,iki nehir gibi!
Maarif,Şehrin orta yerinde bu iki caddenin kesiştiği küçük meydanın adı...
*****
Birilerinin aklından kalbinden geçmek ne güzel bir şey!Ağır adımlarla,dikkatli,rahatsızlık vermeden geçiyorsun.Bir şehrin meydanında anıların izinden sessizce gezinmek gibi bir şey!
******
Evden çıktım mı,on dakikada maarifteydim...O Yolu yürürken birazdan denizi görecekmişim gibi heyecanlanırdım.Yeni bir şeyle karşılaşacağımdan emindim.’Limana,yeni bir gemi demir atmıştır’.O şiirdeki gibi:”Belki şehre bir film gelir”,yeni bir koku,yeni bir tad,yeni bir hayat...
*****
Aklımdan geçenlerden bilirim.Karşılıklı mahcubiyetliklerle buyur eder,yol veririz birbirimize nazikçe.Unutulmuş olmanın hüznü,hatırlanmanın sevinciyle gözden kayboluverir hatırlanan,bir su içimlik zamanda!
*******
Bütün hayat oradaydı.
Şehrin tam orta yerinde;Sinemalar,sinemaların önü,tiyatro.
Hayat bir Okulsa,Maarif ‘herşeyi’ herkesten öğrendiğin bir sınıftı!
PTT önünde kartpostallar;Mutlulukları ve meydanları fotoğraflara sığdırılmış insanlar,şehirler.
Gazeteler,dergiler,matbaalar...
Bütün ihtişamıyla Devlet oradaydı;Valilik,vergi dairesi, adliye,birinci şube,birinci şubenin zemin katı...
*****
Bu yazıyı yazarken,Meryem abla aradı!Arasam mı aramasam mı düşünüp duruyordum!
Kendi aradı bir şeyim yokmuş dedi.Merak etme!
*****
Nasıl da merak ederdik,birbirimizi!En ufak bir gülümsemede ki gizi,en ufak bir gözyaşındaki acıyı!
Ya şimdi?
İnsan işte!
*****
Geçmiş olsun dedim,hepimize!Ablam,çocukluğumun ‘Ana’ bacısı.
Kendine iyi bak.
*****
Çocukluğumdan hatırladığım şehrin iki kokusu vardı;Birisi bahar kokusu,birisi çarşı ekmeği kokusu ikisini de ‘elimizden’ aldılar.
Kim,nasıl başardı!
Ne çok özlediğimiz ‘tad’,bıraktık geride!
******
Sen nasıl oldun,dedi.Kaburgalarındaki çatlaklar iyileşti mi?Aman abla,her gün yeni bir ‘çatlak’ oluşuyor hayatımızda düşünme beni dedim,kendini düşün!
*******
Gelecek hala iyileştirilebilir!Geçmişin yanlışları ayıklanır,doğruları getirilebilir.Geleceği,bütün ‘çatlaklara’ rağmen düzeltebiliriz,yaşanabilir kılabiliriz çocuklara.Baharın ve ekmeğin kokusunu yayabiliriz şehirlere!
*****
Maarif bir semt miydi,bir meydan mıydı,bir rüya mıydı!
O şehir,o insanlar.
Nasıl kayıp gittiler birbirlerinin hayatlarından.
Nasıl kayıp gidiyor hayat,avuçlarımızdan!
Nasıl unutuyoruz her bir şeyi,
hiç bir şey yaşanmamış gibi!
*****
Maarif!
Vefayı,bu şehrin meydanında bulamazsın artık!Vicdan kaybedileli çok oldu.
Umut!Bütün umudumuz UMUTLARIMIZDA!