Merhaba.
Son yirmi günde şunu gördük ki; Bir toplumun vicdanı sarsıldığında, yoksulluk, geçim sıkıntısı bile gündemin gerisine düşebiliyor. Okullar açıldı. Eğitimle ilgili büyük sorunlarımızın olduğu, mülteci- sığınmacı sorunlarının artık baş edilemez hale geldiği, işsizliğin can yakıcı boyutlara ulaştığı bir dönemde gündemin ilk sırasına tutturduğumuz acı gerçek'tir Narin vakası. Tabii ki adalet yerini bulana kadar, olay aydınlatılan kadar da gündemde tutmaya devam etmeliyiz bu olayı.
Narin ölmedi aslında, onu yaşatabiliriz. Narin ne zaman ÖLÜR biliyor musunuz? Mücadeleden vazgeçtiğimiz zaman. Ülkeyi terkettiğimiz zaman. "Bu ülke düzelmez" dediğimiz zaman ölür Narin.. Umudumuzu ve direncimizi diri tutmazsak ölür. Onu, bundan önceki ve sonraki namussuzluğun kurbanı olabilecek olan çocukların sembolüne dönüştürmezsek ölür. Onun torbadaki masum ve küçük bedeni bir meşaleye dönüşmezse onunla birlikte biz de ölürüz, insanlığımız da.. Narin'i öldürmeyelim !..
.....
Sekiz yaşında masum bir çocuk söz konusu ise (bu konuda yaşın önemi yok) bu suç karşısında susanların, suça ortak olduğunu hatta suçu işleyen kadar günahkar olduğunu söylemek yanlış olmaz. Gabriel Garcia Marquez'in KIRMIZI PAZARTESİ romanı; herkesin işleneceğini bildiği bir cinayet hakkında sustuğu bir kurguyu anlatır. Susmak bazen iyidir, hatta iyi şeyler olurken daha iyidir. Ama çocuklar istismara uğrarken, öldürülürken değil..
.....
Bu kadar ekonomik zorluğun, gelir adaletsizliğinin ve geçim sıkıntısının olduğu bir dönemde gündemimizin Narin olması da maalesef ayrı bir trajedi.
Kısa bir masal anlatarak bitirmek istiyorum;
Bir zamanlar ülkenin birinde seksen milyon nüfus yaşarmış. Bu kalabalık nüfusun yüzde 5'lik kesiminin geliri, nüfusun yüzde 55'inin toplam gelirine eşitmiş...
Hikaye bu kadar.
Tekrar görüşmek dileğiyle, onurlu ve dirençli kalın..
