Şöyle bir süzüyorlar, bakışları ile değil,düşünceleri ile süzüyorlar:
Amacın ne?
Söyleyecek bir şey bulamıyorum,
Amacım ne?
Süzüyorlar, süzülüyorum ve o soru geliyor:
Kazancın ne?
Utanıyorum,sıkılıyorum!
Kazancım ne?
Haklılar, her şeyin pazarlandığı, alınıp satıldığı bir dünyanın “içine” düştük! Bu “düşme” esnasında her duygumuz her düşüncemiz her hayalimiz her amacımız her inancımız her her şey “kazanç” üzerine hesaplanılmış!
En nihayetinde “her şey çıkar üstüne kurulmuştur”, bundan hareketle sorulan soru doğrudur:
Amacım ne, kazancım ne?
Bu soruları böyle sezdikten sonra, şöyle cevaplıyorum: Daha güzel bir dünyada, daha güzel bir çevrede yaşamayı haketmiyor muyuz? Daha güzel evlerimiz olsun diye dünyayı yaşadığımız şehirleri, caddeleri,mahalleleri, sokakları, köyleri neden kirletiyoruz. Daha güzel evlerimiz olsun diye evreni dar ediyoruz birbirimize!
Bu mu diyorlar, yani bütün ziyaretlerin bunun için mi? Bunun için mi söylediğin söz, harcadığın zaman, baktığın göz,....
Git işine demiyorlar, benim için üzüldüklerini seziyorum, ”yazık bu hep böyleydi” diye iç geçirdiklerini farkediyorum. Bu dünya diyorlar düzelmez, işine gücüne bak, boş ver der gibi, boş veriyorlar....
“Ellerim bomboş,...”
Amacım ne olmalı, kazancım ne kadar olmalı, amacım ne, ne kazanmalıyım, kimi kazıklamalıyım, kimi kandırmalıyım, amacım ne... kazancım ne olmalı... Sığ bir suda akvaryumdaki balık gibi çırpınırken, bunları söyleyerek uyandım. Meğer hepsi bir rüyaymış, neyse ki bütün yaşadıklarımız rüyaymış!
Kalkıp iş’e gitmeli; ”Amacım ne ,bugün kazancım ne olacak, kimi kandırmalıyım,...”
Uğraşma, hani senin bir hayalin vardı:
“Moskova’dan başlayan, Sibirya ovalarından, muazzam Baykal Gölü’nün maviliklerinden geçerek Moğol Bozkırlarına uzanan unutulmaz bir Sibirya treni yolculuğu!” Çık,o yolculuğa, emrediyorum!
Ne hayaller kurduk zaten yoktular, ne rüyalar gördük “karabasanlara” teslim oldular.
Olsun; Her şeye rağmen hayal kurarız, rüya da görürüz, sığ sularda da nasıl yüzüleceğini öğreniriz.
SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?
