‘Eskiden’,Kamu kurumlarında, ”Yangında ilk kurtarılacak” etiketi yapıştırılmış dolaplar vardı. Önemli bir ‘şeylerin’ saklandığı dolaplar! Belki şimdi de vardır.
Bu yazıyı ilk gördüğüm yer, vergi dairesiydi. Şöyle düşünmüştüm: Ne var acaba bu dolabın içinde, Evrak mı?Para mı? Bilgi mi? Dolabı bu kadar değerli kılan ne:
Devletin topladığı vergi parası mı? Bilgileri mi? Sırları mı?
Yoksa o etiketler özellikle yapıştırılıp Devlet olmanın önemi mi anlatılmak isteniyor.
Düşünsenize bir ‘yangın’ çıkıyor (çıkmasın tabi ki) ve herkes kurtarmak için o ‘dolaplara’ koşuyor. Yok öyle değilmiş kurum içi eğitime göre o dolaptan sorumlu görevlendirmeler varmış, sonradan öğrendim.
Benim, Devlet işleyişinin mesafeli, soğuk, ’sert’ ve ‘gizemli’ olduğunu öğrendiğim iki önemli deneyimim var. İkincisi vergi daireleridir. Mantık şu: Ben devletin sınırları içinde ticaret yapacağım benim yaptığım ticaretten devletime vergi vereceğim ya da karın tokluğuna olmadı aç da çalışırım yeter ki devletim yaşasın.
İlki ise 12 Eylül 1980’in ‘karanlık koridorlarında’ sıra sıra gözübağlı olarak dizilmiş işkence sırasını bekleyen çocuklar ve gençlerdir. Mantık şu: ”Çocuklar,Gençler ben devletim benim işleyişim ile ilgili eleştirilerinizi öyle ulu orta sokaklarda meydanlarda dile getiremezsiniz olacağı bu: Sizi bir güzel işkenceden geçiririm hatta olmadı asarım.”
Bu teknoloji çağında herhalde artık o ‘eski dolaplar’ ve ‘Yangında ilk kurtarılacak’ etiketleri yoktur!
Bir kamu kurumuna gitmeyeli epey oldu!
Neyse konumuz da zaten o ‘etiketler’ ve ‘dolaplar’ değildi.
Konumuz,’Yangında ilk kurtarılacak’ etiketi taşır gibi kendini çok önemseyip ortalıkta dolaşan ‘kişilerdir’. Kendini ‘etiketleyip’ geride bırakılmayacağını sanırar. ’Geride’ kalmamak için kendilerini ‘etiketlerler’ ve bir ‘yangının’ çıkmasını isterler. Yangında olmasa bile hayatta neler geride bırakılmadı ki, bırakılmaz ki!
Kendini etiketleyip ‘kurtarılacak kişi’ statüsüne erişme hırsında olanlar! Nedir sizi diğer ‘dolaplardan’ pardon diğer kişilerden farklı kılan: Evrak mı? Para mı? Bilgi mi? Güç mü?
Siz de görmüşsünüzdür, bir ‘Yangın’ anında hiç bırakılmayacaklarından o kadar eminlerdir ki! İlk kendilerinin kurtarılacağına inanmışlardır. Bir kere olsun yangını söndürmek akıllarından geçmiş midir acaba?. Bazıları öyle bir noktaya gelir ki, hem ‘kurtarıcı’ hem ‘kurtarılacak’ statüsüne eriştiğini sanır.
Bu yazı neden yazıldı? Basit bir uyarı etiketi ile ilgili gözlemimi hayatımızın içine çevirdim, şunun için: Kimse kendini kurtarıcı, ’kahraman’ ya da kurtarılacak ‘eşya’ gibi görmesin diye!
Kurtarılacak bir ‘eşya’ gibi bir köşede beklemek, ne lüzumsuz bekleyiştir. Kurtarıcı bekleme!
Bir kurtarıcı olmaya heves etme! ’Kahramanlar’ çok eskide kaldı, şimdi yan yana durma zamanı!
‘Yangın’ kötüdür,’dumanlı hava’ kötüdür!
