En alttan en üste kadar,köylerden, kasabalardan,mahallelerden, şehirlere; Tıkandık, yorulduk, kaygılıyız, öfke doluyuz!
Ne çare ki, olmuyor değişmiyor!
Hepimizi çaresiz bırakan bu düzen nasıl değişecek!
Tam oldu bu kez diyorsun, olmuyor.
Ne haliniz varsa görün de diyemiyorsun. İçimizdeki umut buna müsaade etmiyor.
İşte bu duygular ve düşüncelerle uğraşırken vururum kendimi yollara:
Çat kapı köy ziyaretleri yaparım. Çalarım kapıyı ben geldim derim. "Kırk yıllık bir dost" gibi sarılırım.
Öyle sosyal medyada fotoğraf filan paylaşmam.
Ziyareti bir ben bilirim bir de ziyaret edilen.
Geçenlerde yine bir köye gittim.
Biraz abartarak anlatacağım. Çünkü, yaşadığımız sorunun abartıya ihtiyacı var. Gelecekte ki gerçeği bu abartının kendisi olmaması için abartmak gerekiyor.
Köydeki genel görüntü:
Ağaçları kuruyor, bitkileri kök çürüklüğüne yakalanmış, yeşil olması gereken otlar sararıyor, tavuklara tilkiler dadanmış, ineklerin sütü azalmış, sürüye kurt girmiş her gün eksiliyor...
Muhatabıma, "sorun ne" diye sordum.
-Üzüntülü bir şekilde "Bilmiyorum,bir uğursuzluk var" dedi.
Ben söyleyeyim sorunu dedim. Bu köye "eski siyaset anlayışı" yerleşmiş!
Bu köyde kimse kimseyle konuşmuyor,sevmiyor, beğenmiyor,dinlemiyor, güvenmiyor,dayanışma yok olmuş.
Bu köyde birbirine kaybettirme üzerine kurulmuş bir düzen hakim. Kazanan da kaybediyor. Kaos,karışıklık, rövanşizm bütün ilişkileri alt üst etmiş.
Birbirine kötülük yapmak üzerine bir anlayış hastalık gibi sarmış her yanı! Kıskançlık, haset, çekememezlik, kibir, dedikoduyla her köşe başında rastlaşıyorsun!
Bu ortamda;
"Tilkilere", "Kurtlara" gün doğmuş!
Ağaçlar, koyunlar, inekler, tavuklar, otlar, bitkiler ne yapsın?
Sorunun çözümü basit dedim. Bu sorun sadece sizin köye özgü değil!
Bu sorunların hepsi bir hastalık göstergesi çözümü ilaç filan değil!
Bir araya gelmek, konuşmak ve birbirini dinlemek. Bir arada yaşamanın ideallerini beraber bulacaksınız. Birbirinizi iyileştireceksiniz. Ya da köyü satıp kurtulacaksınız.
"Yani" dedi.
"Yani" dedim:
Bütün ezberleri bozan bir siyaset yapma biçimi bulmak gerekiyor.
Klişelerden uzaklaşıp kendi özgün kişiler olmanız gerekiyor.
Sorunları kişiselleştirmemek gerekiyor.
Küçük hesaplardan,
küçük
hesaplaşmalardan arınıp,
büyük ideal için birlikte mücadele etmek gerekiyor.
Yok etmeyi değil var etmeyi,
ayrışmacı değil kapsayıcı,
Ötekileştirici değil birleştirici
Kavgayı değil barışı aramak gerekiyor!
Muhatabıma dedim ki "bana müsade"!
Başını yere eğdi,söyleyecek bir şey aradı:
"Gene gel" dedi.
Gene geleceğim dedim.
Merak etme, ama bu kez çok kalabalık geleceğiz. Senin deyiminle bu "Uğursuzluğu" hep beraber bitireceğiz.
Köyün dışına çıktım, köye doğru baktım ve dedim ki:
Bütün umutsuzlukları yenecek umudum olmasa vazgeçerdim.
Hep beraber değiştireceğiz bu düzeni.
Köylerden, kasabalardan, mahallelerden,
Şehirlerden ve elbette ki insanlardan yeni bir dil bulacağız.
Bu köylerin, ilçelerin,şehirlerin yepyeni bir siyaset anlayışına ihtiyacı var...
Yeni, yepyeni!
