HASRET kaldığımız ve HAYÂLİ ile AVUNDUĞUMUZ konu budur.
Herhalde herkes biliyordur ki, ADALETİN olmadığı yerde yaşamak insanlar için bir EZİYETTİR.
ÂDİL bir ortamda insanların, at, eşek veya develerle seyahat etmeleri; soygunların veya eşkıyalığın hüküm sürdüğü bir ortamda lüks arabalarla otobanlarda seyahat etmelerinden daha iyidir.
Saray yavrusu evlerde veya SARAYLARDA, hırsızlığa veya soygunlara karşı (BİNLERCE) muhafızlarla oturmak ve bunların korumasında (NAMAZ kılmaya gitmek), bir kulübede çoluk çocuğunla huzur içinde yaşamaktan daha iyi olamaz.
ADALETİN, hırsız çeteleri veya mafya bozuntuları tarafından ayarlandığı bir ülkede büyük şehirlerin gökdelenlerinde elektronik cihazlarla donatılmış bürolarda çalışmaktansa, ÂDİL ve huzurlu bir ortamda dağ başında çiftçilik yapmak çok daha hayırlıdır.
Adaletin OLMADIĞI bir ülkenin veya ortamın insanları ile ÂDİL bir ülkenin veya toplumun insanları arasında korkunç farklar vardır.
ÂDİL olmayan toplumun insanları huysuz ve huzursuz;
âdil olan toplumların insanları ise iyi huylu ve huzurludur.
Ve tabii ki, aynı zamanda sevgi doludur. Hem sever ve hem de sevilir. Maddi zenginlik hiç önemli değildir.
İnsanların birbirini sevmesi, hürmet etmesi, yardımlaşması, ancak ve ancak ADALETİN tam olarak gerçekleştiği ortamda ve toplumlarda olur.
ADALETİN OLMADIĞI yerde ZULÜM vardır.
Suçluya karşı da âdil davranıp ancak yeteri kadar ceza verilmelidir. Cezada haddin aşılması da, bir nevi zulümdür ve yeni bir suç işlemedir.
Ceza verilirken zalimce davranarak mazlum yaratılmamalıdır.
Bu işte GEVŞEK davranmak ise SUÇA TEŞVİKTİR.
Yani unutulmamalıdır ki, ZALİME MERHAMET, MAZLUMA ZULÜM demektir.
Peki ADALET ne demektir ?
ADALET, insaf, vicdan, merhamet kavramlarının birleşiminden ortaya çıkan insanlık için vazgeçilmez bir tabirdir.
Adalet, Arapça bir kelimedir ve hakka riayetkârlık, hak tanırlık, doğruluk demektir.
Adaletin temeli “HAKK”tır. HAKK da doğruluk ve insaf, bir insana ait olan şey, dava ve iddiada hakikate uygunluk, layık, münasip manâlarına gelir. (İlk manâsı da Allah’tır ki, şu anda konumuz dışındadır)
SUÇLULARA da, ancak HAK ETTİĞİ kadar ceza vermek gereklidir. Ve MAĞDURU da düşünmek lazımdır.
HAKK, insanların beklentisidir. Hakk, insanlığın en büyük özlemidir.
HUKUK da, Hakk’ın çoğuludur ve haklar, hakikatler, kanunların verdiği haklar ve hâkim-savcı, avukat yetiştiren okul manâlarındadır.
ÂDİL olmak, adalete göre karar vermek kolay iş değildir.
ADALET, İNTİKAM almak değildir.
Böyle bir adalet ZULÜM demektir.
Belki de yüzlerce tarif ve izah tarzı olmakla beraber, kısacası ADALET, HAKLININ HAKKINI, SUÇLUNUN da CEZASINI TAM OLARAK VERMEK demektir.
Adalet, İNTİKAMCI değildir.
Adalet, herkes için aynıdır.
Adaletin bulunmadığı bir ülkede herkes suçludur.
MASUMLARIN KORKTUĞU yerde ADALET de, hukuk da, adliye de yoktur.
Adalet, toplumun ŞAH DAMARIDIR !
Adalet MÜLKÜN TEMELİDİR. Buradaki “mülk” kelimesi, bir devletin ülkesi demektir. Bu itibarla
Adalet, DEVLETİN de TEMELİDİR.
Pekiiiii, bu TEMEL memleketimizde var mıdır ?
